Door de belevenissen van Juana, de dertienjarige dochter uit een indiaans gezin, waarvan de vader een hongerloon verdient in de mijn de Slapende Olifant, wordt een beeld gegeven van de ellende in het onderontwikkelde Bolivia. Omdat de mijnwerkers verplicht levensmiddelen van de veel te dure mijnwinkel moeten afnemen, besluit onderwijzer Rufo voedsel en medicijnen zelf in te kopen in de stad. Door de coöperatie die daarna door de onderwijzer wordt opgericht, worden de levensomstandigheden van de bevolking sterk verbeterd. Ook krijgen de meisjes meer onderwijs en krijgen de vrouwen les op het gebied van kinderverzorging en het huishouden.