Als Javelin uitkomt, gaat Sufjan Stevens door een turbulente periode. Hij is herstellende van het zeldzame Guillain-Barré syndroom, waaraan hij bijna stierf en waardoor hij opnieuw moet leren lopen. Daarnaast verloor hij zijn partner Evans Richardson, wiens relatie tot voor kort bij weinigen bekend was. Het geeft extra lading aan het album, waarop hij op thema’s als liefde, vergankelijkheid en verlangen reflecteert. Het is tevens zijn eerste singer-songwriter plaat sinds Carrie & Lowell (2015) waarbij hij ook teruggrijpt naar het geluid van eerder werk zoals Seven Swans (2004) en Illinois (2006). Met veel akoestische instrumenten (waaronder banjo en gitaar), spaarzame elektronica en achtergrondkoortjes wordt een intieme setting gecreëerd. De bombast van albums als The Age of Adz (2010) en The Ascension (2020) wordt daarbij grotendeels achterwege gelaten en verruild voor een compacte en tedere aanpak. Stevens weet op die manier een grote indruk te maken met uiterst gevoelige liedjes. (JvQ)