“Het is 1793. Frederik Van Dedem vertrekt met een groep van negen personen uit de wereldstad Constantinopel richting Nederland. Hij was acht jaar Nederlandse ambassadeur in de hoofdstad van het machtige Ottomaanse rijk. De reis over land duurt maanden en is zwaar. De koetsen zijn oncomfortabel, de paarden te zwak. Vele gevaren liggen op de loer: slagregens, slechte wegen, moeilijk begaanbare bergpassen, rovers, ongedierte, ongelukken en zelfs de pest. Ze doorkruisen de Balkan, Oostenrijk, Duitsland om tenslotte bij Wijhe (in Overijssel) te eindigen. Gaspard Testa, op dat moment slechts 23 jaar oud, tolk en secretaris van de ambassade in Constantinopel reist mee en noteert dagelijks de gebeurtenissen in een dagboek. Hij schrijft in het Frans met prachtige gecalligrafeerde letters en vertelt over de route, de afstanden, de landschappen, de bevolking, het eten en de gebeurtenissen onderweg. We krijgen een indruk van het Ottomaanse platteland. We passeren door de Franse revolutie gehavende gebieden in Oostenrijk en Duitsland. We bezoeken Belgrado, Budapest, Wenen, Regensburg, Frankfurt en Keulen. De jonge Gaspard kijkt zijn ogen uit. En wij kijken met hem mee. De meer dan tweehonderd jaar oude teksten dwingen zich aan ons op als een spannende film. De originele reisdagboeken bevinden zich in het Nationaal Archief in Den Haag en worden hier voor het eerst in het Nederlands gepubliceerd. De goed leesbare tekst is voorzien van prachtige oude illustraties, kaarten en toelichtingen en recente foto’s die speciaal voor deze publicatie gemaakt zijn.” – Achterkant boek