In de eerste helft van de vorige eeuw genoot de bluesartiest Son House vooral bekendheid in de jukejoints van de Mississippi delta. Hij speelde samen met Charley Patton , maakte opnames met Alan Lomax voor het Library of Congress en zou met zijn authentiek slide-gitaarspel en met Bijbelse doem overladen teksten niemand minder dan de jonge Robert Johnson geïnspireerd hebben. Toch was hij zo goed als vergeten toen drie jonge folkfanatici hem in 1964 vonden in Rochester (New York) waar hij werkte op het treinstation. Met dank aan student Dick Waterman, die zijn manager werd, beleefde 60er Son House een comfortabele tweede carrière tot zijn dood in 1988. Forever On My Mind bevat de eerste opnames die werden gemaakt nadat de jonge bluesgitarist Alan Wilson aan Son House, die al jaren geen gitaar meer had aangeraakt, een opfriscursus Son House had gegeven. Klassiekers als Death Letter en Preachin’ Blues klinken rauw en doorleefd, met robuust slidespel op zijn dobrogitaar en zijn kenmerkende diep-krassende zang. Een mooie aanvulling op het superieure Father Of Folk Blues dat hem in 1965 terug op de kaart zette. (MR)