Gevoelsmatig staat Héloïse Letissier een beetje vanuit het niets in de AFAS Live. Haar debuut Chaleur Humaine stamt uit 2014, maar begon pas in een Engelstalige versie aan een gestage opmars. Dit album belandde uiteindelijk op de tweede plek van de Engelse albumlijst. Best opmerkelijk voor een Franse artieste, die nadrukkelijk speelt met seksualiteit en gender (zie hoes en titel van deze opvolger). In Engeland wordt Chris binnengehaald als meesterwerk en Christine & The Queens als ‘dé popster die we nu nodig hebben’. In Nederland wordt daarentegen lichtjes teleurgesteld vastgesteld dat Chris, voor zo’n uitgesproken artiest, toch wat gewoontjes klinkt. Dat is om meerdere redenen onzin. Ten eerste: elektropopliedjes als Comme Si On S’aimait, 5 Dols of L’étranger Voleur D’eau mogen razend commercieel klinken, ze zitten véél te goed in elkaar om ‘gewoontjes’ te zijn. Ten tweede is Girlfriend misschien wel de beste hommage aan Michael Jackson ooit. En ten derde begrijpt Letissier – net als pakweg Bowie , Lady Gaga en Chvrches – dat je een systeem het beste van bínnenuit kunt proberen te veranderen. Oftewel: beter in de AFAS Live dan in een achterafzaaltje. (RME)