Met dit debuutalbum treedt Harry Styles uit de schaduw van One Direction . De succesvolle Britse boyband kwam in 2015 tot stilstand na het vertrek van Zayn Malik . Styles moest toekijken hoe zijn oude bandmaat een goed ontvangen r&b-plaat uitbracht. Op zijn eigen debuutalbum bewijst Styles zijn boyband-imago even makkelijk af te schudden. De zanger maakt echter geen hippe r&b of dance, maar retrospectieve jaren 70-pop. Alles klopt; de gitaarliedjes, het geluid, de meerstemmige zang. Hij maakt muziek die zijn (groot)ouders leuk hadden kunnen vinden. Wat de zanger mist aan eigen ideeën, maakt hij ruimschoots goed door de kwaliteit van zijn nummers. Tijdens een intieme releaseshow zong bovendien niemand minder dan Stevie Nicks mee. Styles heeft dus de zegen van een popkoningin uit de seventies. En de fans lijken zijn gedaanteverwisseling ook wel te waarderen. Dit album kwam op de eerste plaats binnen in de Nederlandse, Australische, Engelse en Amerikaanse hitlijsten. (JE)