Voor zijn derde album verruilde C Duncan zijn slaapkamer in voor een echte opnamestudio. Toch kan zijn muziek nog steeds als slaapkamerpop bestempeld worden. Het album werd geproduceerd door Craig Potter, de toetsenist van Elbow . Guy Garvey , zanger van die band, komt ook nog voorbij op de titeltrack. Een grappig detail is de Twilight Zone-achtige synthesizers op het einde van Impossible, een subtiele verwijzing naar zijn vorige album . Duncan wisselt heerlijk loom wiegende electropop liedjes af met meer dansbaar materiaal waar hij zijn licht hese stem overheen gooit. Deze slaapkamermuziek past misschien beter bij de ochtend, waarbij je slaperig opstaat en de gordijnen opengooit en daarbij vol door de zon in je gezicht geraakt wordt. Zo komen Duncans liedjes soms ook wat langzaam op gang, maar bevatten steeds een stralende onderlaag. Eentonigheid ligt hier en daar wel op de loer. (JvQ)