Zo richting de feestdagen oogt het aanbod aan nieuwe cd’s weer vrij voorspelbaar: een hele reeks best of’s (vindt je vriendin leuk), een zwikkie kerst-albums (doe je altijd je moeder een plezier mee), een stapel luxe verzamelboxen (zit vast wat tussen voor je pa) en de nieuwe Morrissey (voor jezelf). Maar wát is er dit jaar voor je saaie zwager? Gelukkig is daar Jupiter Calling, het zevende studioalbum van The Corrs. Geproduceerd door T-Bone Burnett, die met zijn soundtrack voor O Brother, Where Art Thou in 2000 hoogstpersoonlijk de Amerikaanse rootsmuziek een impuls gaf. Dan moet hem dat met Ierse rootsmuziek ook lukken, zullen de drie zussen en één broer uit Dundalk hebben gedacht. Probleem is dat The Corrs natuurlijk helemaal geen Ierse rootsmuziek maken, de hier en daar opduikende cajon, bodhran en tinnen fluit ten spijt. Wat ze wel maken, is platgeproduceerde clichérock, die bovenal bedoeld lijkt om elke vorm van opwinding bij de luisteraar te voorkomen. Kortom: Jupiter Calling zal weer gretig aftrek vinden. (RME)