Brahms’ schitterende Serenades vormen een ideale en toegankelijke kennismaking met zijn orkestrale stijl. En toch verschijnen deze jeugdige meesterwerken niet zo vaak op cd. Kennelijk probeerde de jonge Brahms hier van alles en nog wat uit, oefeningen en kunstgrepen die later goed van pas zouden komen in de volwassen symfonieën en orkestvariaties. Hierdoor is het kennelijk lastig voor een dirigent om een balans te vinden tussen de lichte toon en de zwaardere ambities van de partituur. Riccardo Chailly suggereert althans iets dergelijks in zijn toelichting bij deze cd. Zoekend naar oplossingen vond hij steun in de oudere EMI opnames van collega Adrian Boult. Deze had op zijn beurt de finesses geleerd van de legendarische Arthur Nikisch. Let wel, Nikisch was een dirigent uit de cirkel rond Brahms en tevens een voorloper van Chailly als dirigent van het Gewandhausorchester in Leipzig. Het openingsdeel van de Eerste Serenade wordt door Chailly zeer energiek en levendig neergezet. Volgens Chailly kan het ook niet anders. Alleen zo is de Mozartiaanse lichtheid in balans te brengen met de zwaardere symfonische krachten, het tempo is niet voor niets ‘Allegro molto’. (HJ)