Het wonderlijke project Director's Cut , waarin Kate Bush twee van haar albums uit de jaren tachtig/negentig herzag, lijkt een verschonende werking te hebben gehad op de Britse zangeres. Alsof zij hiermee een punt kon zetten achter de bevallige en ongenaakbare popster die zij ooit was. 50 Words Of Snow laat een nieuwe Bush horen; minder afstandelijk en perfectionistisch maar warm, intiem en zelfs humoristisch. En dat met een plaat die geheel is gewijd aan sneeuw en winterse kou. Het is ook een gevarieerd album en dat gaat een beetje ten koste van de drie indrukwekkende openingsnummers. In deze verhalende en uitgesponnen stukken spelen haar piano en stem de hoofdrollen. Vooral in het prachtige Misty klinkt serene jazzfolk door. Het is bijna schrikken als hierna het veel stevigere Wild Man inzet. Ook de hol-diepzinnige stem van Elton John doet, verderop wat misplaatst aan. Dan bevalt het even droge als gezagvolle stemgeluid van gastspreker Stephen Fry beter. Het zijn maar details tussen het vele moois dat 50 Words For Snow te bieden heeft. (MR)