Aan het eind van de jaren zeventig zaten de leden van Earth Wind & Fire op de top van de soul-Olympus. De groep scoorde hit na hit en voelde telkens feilloos de muzikale veranderingen (funk, disco) aan. De groep behield altijd haar eigen karakter, mede ingeven door hun geflirt met Egyptische mythologie. Dat is nog altijd zo. Op de voorkant van hun laatste prijkt een roofvogel met gespreide vleugels. De boodschap is helder: de feniks is uit haar as herrezen. Voor het eerst in acht jaar brengt de groep rond Maurice White en Philip Bailey een nieuw album uit. Die hernieuwde kennismaking is een aangename. EW&F is nog altijd de beschaafd funkende soulmachine. De loepzuivere koortjes en Bailey’s falsetstem klinken nog altijd net zo kek als in 1978. Gelukkig dus geen geforceerde r&b- of dance-invloeden op dit album. Het geluid van Earth Wind & Fire klinkt naar de maatstaven van 2013 misschien retro, maar de uitvoering is perfect. Fans van het oude werk van de groep kunnen met een gerust hart ook dit album aan hun collectie toevoegen. (PdK)