Bij de Mattheüspassie van Schütz is het soberheid troef. Zonder instrumentale begeleiding moeten de zangers het helemaal alleen doen. En vooral de evangelist moet een grote spanningsboog zien vast te houden, geheel op eigen kracht. Dat de tekst hierbij centraal staat, spreekt vanzelf. Deze tekst moet meeslepend gebracht worden, en dat gebeurt hier uitermate doeltreffend. Niet alleen de hoofdrollen (Jezus, zijn apostelen, Pilatus) maar ook de evangelist blinkt uit in dramatische expressiviteit. Dit laatste is een duidelijk bewuste keus: in de vorige opname van Hillier, alweer uit 1983, speelde de evangelist (Paul Elliott) duidelijk meer de rol van een relatief neutrale verslaggever. In deze opname laat de evangelist zich echter schaamteloos meeslepen door het verhaal. En ook de prachtig uitgevoerde koordelen beelden de tekst schitterend uit, van ongekend fel tot haast fluisterend (“Herr, bin ich’s?”). Maar soms dreigt deze dramatiek wel wat uit de bocht te vliegen, met name als Jezus het in het Hebreeuws uitschreeuwt, “Eli, eli, lama asabthani?” (Mijn God, mijn God, waarom heeft U mij verlaten?). In deze passage komen we ineens in wel heel oosters aandoende sferen terecht, wat toch niet echt de bedoeling kan zijn... Dit is, kortom, een zeer operateske aanpak, en daar moet je van houden. Maar dat het niveau van musiceren hier zeer hoog ligt, dat staat buiten kijf. (TC)