The Fairy Queen van Henry Purcell is eigenlijk geen opera maar een semi-opera: een combinatie van een gesproken toneelstuk met zang- en dansspektakel. Het verhaal is losjes gebaseerd op A Midsummernight’s Dream. Een liefdesstel op de vlucht belandt ‘s nachts in een donker bos samen met twee rivalen. Ze blijken zich in elfengebied te bevinden en het lot wil dat de elfenkoning Oberon net flinke ruzie heeft met zijn vrouw Titania. Een tijd voor tovenarij… Voor deze voorstelling in Glyndebourne ging het productieteam uit van de oorspronkelijke tekst, maar voor de helderheid van het verhaal werden stukken Shakespeare toegevoegd. De voorstelling begint met een lang gesproken stuk waarbij de acteurs gekleed zijn in eind 17e-eeuwse kostuums. Wie echter een historisch verantwoorde productie verwacht, komt bedrogen uit, want dit is een speelse, fantasievolle moderne productie met een flinke vleug Benny Hill-humor. Dat laatste is overigens geheel verantwoord, want klucht hoort bij dit 17e-eeuwse genre. Wie er echter een hekel heeft, kan beter niet naar deze voorstelling kijken, want de konijnen gaan er flink tekeer… op muziek van Purcell. (CP)