2003 was het jaar van The White Stripes. Want wie zong er niet mee met dat fantastische gitaarlijntje van de alternatieve monsterhit Seven Nation Army, afkomstig van het succesalbum Elephant? Met Get Behind Me Satan proberen The White Stripes dit enorme succes te evenaren. Het is geen tweede Elephant, en er staat ook geen nieuwe Seven Nation Army op. Het altijd in rood, wit en zwart gestoken duo Meg en Jack White (géén broer en zus!) heeft niet gekozen voor een eenvoudige herhaling van de oude formule, maar zich duidelijk ontwikkeld. Get Behind Me Satan - in tien dagen opgenomen - is daardoor soms wel even wennen, zoals bij het nummer The Nurse dat met zijn marimba's behoorlijk on-Stripeiaans klinkt. Daarnaast heeft de piano een prominente plaats gekregen en bleven de country- en bluegrassinvloeden niet beperkt tot Jacks bijdragen aan de Cold Mountain soundtrack en Loretta Lynns album. Maar gelukkig mept Meg nog steeds even lomp op haar drumstel zoals alleen zij dat kan en komt zo af en toe bij Jack de waanzin naar boven drijven. Bij The White Stripes lijkt gekte inderdaad aan genialiteit te grenzen. (IV)