In 1996 bestormde hij tijdens de uitreiking van de Brit Awards het podium, om voor een geschokte Michael Jackson met zijn bips te schudden. Maar Jarvis Cocker is in de eerste plaats bekend als de voorman van Pulp, misschien wel de meest Britse van alle Britpopbands. Met The Jarvis Cocker Record levert hij zijn eerste soloalbum af, daarbij bijgestaan door twee ex-leden van Pulp: bassist Steve Mackey en gitarist Richard Hawley. Laatstgenoemde heeft een behoorlijke reputatie opgebouwd met zijn eigen soloalbums, waarin een voorliefde voor de grote rock-'n-roll crooners te horen is, een geluid dat ook in dit album is geslopen. Cocker is goed op dreef in liedjes zoals alleen hij ze kan schrijven, afwisselend desperaat en sarcastisch, met hier en daar een achteloos geplaatste, briljante one-liner. Een groot zanger zal hij nooit worden maar met zijn eerste soloalbum heeft hij, zes jaar na het laatste Pulp-album, zijn eigen plekje in de Britse pop weer ingenomen. (MS)